شنبه 9 بهمن 1389
Nuovo cinema Paradiso
سینما پارادیزو را دیدم.
آن قدر چیزهای زیادی را در آن دوست داشته‌ام که برای ذکر همه‌ی آن‌ها باید تمام فیلم را این‌جا نمایش دهم.
از میان همه‌ی این دوست‌داشتنی‌ها به این یکی بسنده می‌کنم که کشیش –در حالی که نفس‌زنان و هن‌هن‌کنان جاده‌ی سربالایی را گز می‌کرد- در جواب آلفردوی دوچرخه‌سوار گفت:
“وقتی می‌آییم، سرپایینی است و خدا کمک می‌کند؛ اما موقع برگشتن خدا فقط می‌نشیند و نگاه می‌کند…”
“Going, it`s all downhill and the saints help out. But coming back, the saints just sit and watch…”
نظرات بازدید کنندگان
دیدگاه شما
یکی از فیلم هاییه که خیلی دوست دارم ببینم … ولی فرصت نشده تا حالا …
من هم وصف این فیلم رو زیاد شنیدم ولی ندیدمش .متاسفانه
قشنگ ترین صحنه این فیلم زمانیه که نینو که کارگردان معروفی شده توی سینمای اختصاصیش نشسته و داره به تدوین تیکه تیکه های سانسور شده فیلم ها(عاشقانه های فیلم های معروف جهان)نگاه می کنه. حماسه است اون سکانس
با این که گفتی:”از میان همه‌ی این دوست‌داشتنی‌ها”، کاملا موافقم(: