این سایت آشپزی را ببینید. چیز جالبی است. لیست موادی را که در خانه دارید می‌گیرد و تمام غذاهایی را که با آن‌ها می‌توانید درست کنید٬ معرفی می‌کند.

نسبت به سایت‌های مشابهی که قبلن دیده بودم بهتر کار می‌کند. اولن پیش‌فرض‌های منطقی‌ای دارد. یعنی لازم نیست وقتی می‌خواهید مواد غذایی موجود در خانه را لیست کنید٬ آب و نمک و شکر و این‌جور چیزها را هم بیاورید. پیش‌فرضش این است که این‌چیزها در هر آشپزخانه‌ای وجود دارد. دوم این‌که خودش هم پیشنهادهایی می‌دهد و گاهی هم می‌پرسد که فلان چیز را هم دارید یا نه که اینش خیلی خوب است. آدم ممکن است داشته باشد و یادش رفته باشد بنویسد. سوم این که می‌توانید بگویید می‌خواهم فلان غذا را درست کنم و او هم لیست خریدی می‌دهد دستتان که این‌ها را بخرید و بیاورید. بالای لیست خرید هم علامت پرینتر دارد که یعنی زحمت نوشتن را هم از سر باز کرده است. خدا آخر و عاقبت ما تنبل‌ها را به خیر کند. تنوع غذایی‌اش هم بسیار بسیار بالا است. فکر کنم اگر قرار باشد آدم هر روز هم یکی از غذاهایش را امتحان کند٬ عمر بی‌بقا کفاف چشیدن همه‌ی غذاهایش را ندهد.

ایراد اولش این است که توضیح طبخ غذاهایش چندان مبسوط نیست. یعنی این‌جوری نیست که بگوید پیاز را آن‌قدر تفت بدهید که طلایی شود٬ ولی نگذارید بسوزد. همین‌جور کلی می‌گوید و رد می‌شود و تحلیلش را به عهده‌ی خودتان می‌گذارد. خارجی هستند دیگر. چه می‌فهمند این نکات ریز چه اهمیتی در آشپزی دارد. چه می‌فهمند تفاوت آبلیمو و آب‌نارنج و آب‌غوره در چیست. ما باید نسبت به خارجی‌ها در این زمینه‌ها گذشت و بزرگواری داشته باشیم.

ایراد دومش این‌که برای تمام غذاهایش عکس نگذاشته است. آدم باید تصویر غذا را داشته باشد تا ببیند اشتهایش می‌کشد آن را درست کند یا نه.

سومی هم این که غذاهای ایرانی را ندارد. البته انتظاری هم نبود داشته باشد. ولی گفتم شاید ایده‌ای شود در ذهن کسی تا نمونه‌ی ایرانی‌اش را –البته با در نظر گرفتن ظرافت و ریزه‌کاری‌های آشپزی ایرانی- راه‌اندازی کند. تا آن زمان که سایت فارسی‌اش راه بیفتد٬ ما خودمان را با همین غذاهای خارجی سرگرم می‌کنیم. به شرط این‌که خیلی معطل‌مان نکنند. نمی‌شود که همه‌ی عمر غذای خارجی بخوریم.