چهارشنبه 23 دی 1394
مهاجرت معکوس و افاضات فدوی
چند روز پیش، در شبکه‌ی دوم سیما، گفت‌وگویی در برنامه جیوگی داشتم درباره بازگشت به ایران یا به قول خودشان «مهاجرت معکوس». حرف‌ها کمابیش تکرار همان‌هایی‌ست که قبل‌تر در یادداشت چرا به ایران برمی‌گردم زده بودم و چیز چندان جدیدی ندارد. ولی به هر حال رای‌م هنوز همان است. فیلمش را این‌جا می‌گذارم و اگر واقعا حال و حوصله دیدنش را داشتید، می‌توانید افاضات فدوی را از دقیقه ۱۵ به بعد ملاحظه فرمایید.
پ.ن. ظاهرا ویدیوی بالا مشکلی دارد و در بعضی مرورگرها باز نمی‌شود. اگر شما هم چنین مشکلی دارید، می‌توانید در این‌جا مشاهده‌اش کنید.
نظرات بازدید کنندگان
دیدگاه شما
سلام اول بگم لینک قابل مشاهده نیست و احتمالا نیاز به بارگذاری مجدد داره.
من کل برنامه رو دیدم حرفهای جالبی زده شد. جالبترین قسمتش برای من نتیجه تحقیقات مهمان آخر برنامه بود که علت اصلی مهاجرت از ایران تو تحقیقی که از ساکنین خارج از ایران شده بود مشکلات فرهنگی اجتماعی موجود تو ایران عنوان شده بود و دلیل برگشت دو مهمان اول برنامه هم عدم تطابق فرهنگی ذکر شد
همیشه مایه افتخارید،حداقل برای من 🙂
(خدا پدر و مادر تهییه کننده این برنامه رو هم بیامرزه که باعث شد شما رو ببینیم و مقداری از دلتنگیمون کم شه.)
استاد ما به شما افتخار می کنیم…
این نگاه زیبا به هر پدیده اى از ویژگیهاى انسانهایى خوش فکر با دیدى وسیع چون شماست ، خداى را بس سپاس که شما دوست عزیز را در کنار ما قرار داد تا زندگى را جور دیگر بینیم و بیش از پیش به توان مندى هاى نهفته در وجودمان پى ببریم.
بودنتان را سپاس
جاودان مانید
سلام.من از صمیم قلب بهتون افتخار میکنم و به خودم میبالم که شاگرد استادی مثل شما بودم
ممنونم خانم لطفیٰ‌پور.برای من هم همکلاسی بودن با شما افتخاری بود.
سلام جناب آقای دکتر
خوشحالم به عنوان شاگرد شما از منش و رفتار و افتادگیتون آموختم.
امیدوارم ایام به کامتون باشه و همیشه شاد و پیروز باشید.
باسلام خدمت جناب آقای دکتر رضوانیان
واقعا باعث افتخار بنده بود که شاگردی شما رو کردم و از ادب و شخصیت و افتادگی شما آموختم.
برای شما موفقیت و پیروزی رو آرزو دارم.
ممنونم خانم شیبانی. لطف دارید. برای من هم همکلاسی بودن با شما افتخاری بود.
سلام به دوست خوب وقدیمی ام اویس رضوانیان.
پس از مدتها خبرت رو تو تلویزیون دیدم. اونم داداشم بهم زنگ زد برو شبکه دو رو ببین.
امیدوارم موفق و موید باشی
سلام مهدی عزیز. خیلی خوشحالم کردی با پیامت و یکهو بردی مرا به خاطرات حدود ۱۶-۱۷ سال پیش. من هم امیدوارم خوب و خوش باشی همیشه. به امید دیدار
سلام اویس جان امیدوارم حالت خوب باشدخیلی دلم برایت تنگ شده چه خبرچیکارمی کنی؟خیلی دلم می خواست همدیگرومی دیدیم!
سلام هومن عزیز. مشتاق دیدارم 🙂
باشنیدن حرفای شما یاد این(شاید) ضرب المثل افتادم:
ابر باید که به صحرا بارد زان چه حاصل که به دریا بارد
ممنون ازحس میهن پرستی من اغلب نوشته هاتونو خوندم وحدس می زنم حداقل برای یه بارهم شده درخارج ازکشورشامپاین مصرف کرده باشیدبه دختری ابرازلاوحتی برای سرگرمی کرده باشیدویادرنهایت لاس زده باشیدومی خوام صادقانه بگیدهرپسری باهرانگیزه ای که می ره خارج حداقل کم کمش یه باراین کارهابه قول شمااین سرگرمی هاروانجام داده ؟وحاضره هویت خودش این که توچه فرهنگی بزرگ شده فراموش کنه؟
من اساسا به قضاوت‌ها و حکم‌های اینقدر کلی و قطعی (نظیر اینکه همه فلان کار را حتما کردند) اعتقادی ندارم. حال در هر موردی که باشد.
سلام و عرض ادب و اخلاص
فارغ از هر گونه غلو و زیاده گویى و یا کم گویى، این نگاه شما در ارتباط با خدمت به مُلک و ملت ، براى رشد و شکوفایى و بالندگى کشورمان ، یک روح بزرگ و عدالت محور، زیر چتر عِرق به کشور و مردم در آن نهفته است که من و دیگران با هر نگاه و گرایشى آن را تحسین و ستایش مى کنند.
شاگرد شما
سیدناصر
نویسنده کتاب پایى که جا ماند
با عرض سلام و احترام خدمت جناب دکتر رضوانیان گران قدر.
واقعا از سخنان زیبا و دلنشین و احساسات عمیق و ناب شما بسیار لذت بردم.به داشتن اساتید جوان و خوش فکری چون شما افتخار میکنم و از خداوند میخوام ک همواره شاد و سلامت و سعادتمند باشید.